اتریوم چیست و چه کاربردی دارد؟ اگر بیت کوین (BTC) آینده دنیای دیجیتال پول است، پس اتریوم چیست؟ برای شخصی که تازه وارد فضای رمزنگاری شده است، این سوال منطقی است که باید بپرسد، با توجه به اینکه احتمالاً اتریوم و ارز دیجیتال بومی آن اتر (ETH) را در کنار بیت کوین در همه جا در صرافی ها و اخبار می بینند. با این حال، کاملاً منصفانه نیست که اتریوم را در رقابت مستقیم با بیت کوین بدانیم. اهداف، ویژگی ها و حتی تکنولوژی متفاوتی دارد.

اتریوم چیست

اتریوم یک شبکه بلاک چین غیرمتمرکز است که از توکن اتر پشتیبانی می‌کند و به کاربران امکان می‌دهد تا تراکنش‌هایی انجام دهند، سود دارایی‌های خود را از طریق شرط‌بندی، استفاده و ذخیره توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT)، تجارت ارزهای دیجیتال، بازی کردن، استفاده از رسانه‌های اجتماعی و موارد دیگر به دست آورند. این در حال حاضر یک بلاک چین اثبات کار (PoW) است، اما در حال حرکت به سمت اثبات سهام (PoS) با اتریوم 2.0 برای اهداف مقیاس‌پذیری و رویکرد سازگارتر با محیط‌زیست است.

بسیاری اتریوم را گام بعدی اینترنت می دانند. اگر پلتفرم های متمرکز مانند اپ استور اپل وب 2.0 را نشان می دهند، یک شبکه غیرمتمرکز و با قدرت کاربر مانند اتریوم، وب 3.0 است. به عنوان مثال، این “وب نسل بعدی” از برنامه های غیرمتمرکز (DApps)، امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و صرافی های غیرمتمرکز (DEXs) پشتیبانی می کند. همه اینها نسخه‌های خودکار و غیرقابل اعتمادی از استفاده سنتی و استفاده از اینترنت هستند و به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند. DeFi در حال حاضر میلیاردها ارزش کل پروژه‌ها را نگه می‌دارد و انتظار می‌رود که حتی بیشتر هم شود.

تاریخچه اتریوم

اتریوم همیشه دومین پروژه بزرگ بلاک چین در جهان نبود. Vitalik Buterin در واقع پروژه را برای پاسخگویی به کاستی های بیت کوین ایجاد کرد. بوترین کاغذ سفید اتریوم را در سال 2013 منتشر کرد که در آن قراردادهای هوشمند – خودکار و غیرقابل تغییر بیانیه‌های “اگر-آنوقت” – که امکان توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز را فراهم می‌کرد، را به تفصیل شرح داد. در حالی که توسعه DApp قبلاً در فضای بلاک چین وجود داشت، پلتفرم‌ها قابل همکاری نبودند. بوترین قصد داشت اتریوم را متحد کند. از نظر او، یکسان کردن شیوه اجرا و تعامل DApps تنها راه برای حفظ پذیرش بود.

بنابراین، اتریوم 1.0 متولد شد. آن را به‌عنوان اپ استور اپل در نظر بگیرید: فضایی برای ده‌ها هزار برنامه مختلف که همگی از یک مجموعه قوانین پیروی می‌کنند، فقط آن مجموعه قوانین در شبکه کدگذاری شده و به‌طور مستقل اجرا می‌شود، با توسعه‌دهندگانی که می‌توانند قوانین خود را در DApps اعمال کنند. حزب مرکزی وجود ندارد، مانند تغییر و اجرای مقررات اپل. در عوض، قدرت در دست افرادی است که به عنوان یک جامعه عمل می کنند.

هزینه های شبکه اتریوم

البته ساخت چنین شبکه ای ارزان نیست. بنابراین، بوترین و هم بنیانگذارانش – گاوین وود، جفری ویلک، چارلز هاسکینسون، میهای آلیسی، آنتونی دی ایوریو و امیر چتریت – پیش فروش نمادینی را برای جمع آوری 18439086 دلار در اتر برگزار کردند و برای توسعه های حال و آینده اتریوم سرمایه گذاری کردند. این گروه همچنین بنیاد اتریوم را در سوئیس با مأموریت حفظ و توسعه شبکه تأسیس کرد. بلافاصله پس از آن، بوترین اعلام کرد که این بنیاد به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی اداره خواهد شد، که باعث شد برخی از بنیانگذاران آن را ترک کنند.

با گذشت زمان، توسعه دهندگان با ایده های غیرمتمرکز خود به اتریوم آمدند. در سال 2016، این کاربران The DAO را تأسیس کردند، یک گروه دموکراتیک که در مورد تغییرات و پیشنهادات شبکه رای می داد. این سازمان با یک قرارداد هوشمند پشتیبانی می‌شد و نیاز به مدیر عاملی را که بر اتریوم خبر می‌داد، دور زد. در عوض، اکثریت نیاز به رای دادن به تغییرات برای اجرای آنها داشت.

با این حال، زمانی که یک هکر ناشناس 40 میلیون دلار از دارایی های The DAO را به دلیل سوء استفاده امنیتی سرقت کرد، همه اینها به سمت جنوب رفت. برای بازگرداندن این سرقت، DAO به “هارد فورک” اتریوم رای داد، از شبکه قدیمی جدا شد و به یک پروتکل جدید ارتقا یافت و اساسا تحت یک به روز رسانی نرم افزاری بزرگ قرار گرفت. این فورک جدید نام اتریوم را حفظ کرد، در حالی که شبکه اصلی به عنوان Ethereum Classic وجود دارد.

اتریوم چگونه کار می کند؟

مانند بیت کوین، شبکه اتریوم بر روی هزاران رایانه در سراسر جهان وجود دارد و این به لطف کاربرانی است که به‌عنوان «گره‌ها» به جای یک سرور متمرکز شرکت می‌کنند. این باعث می شود که شبکه غیرمتمرکز و به شدت در برابر حملات مصون باشد و اساساً نتواند در نتیجه از بین برود. اگر یک کامپیوتر از کار بیفتد، مهم نیست زیرا هزاران کامپیوتر دیگر شبکه را نگه می دارند. اتریوم در اصل یک سیستم واحد و غیرمتمرکز است که رایانه ای به نام ماشین مجازی اتریوم (EVM) را اجرا می کند. هر گره یک کپی از آن رایانه را در خود نگه می دارد، به این معنی که هر گونه تعامل باید تأیید شود تا همه بتوانند نسخه خود را به روز کنند.

تعاملات شبکه در غیر این صورت “تراکنش” در نظر گرفته می شود و در بلوک های موجود در بلاک چین اتریوم ذخیره می شود. ماینرها این بلوک ها را قبل از اینکه آنها را به شبکه متصل کنند و به عنوان تاریخچه تراکنش یا دفترچه دیجیتال عمل کنند، اعتبارسنجی می کنند. استخراج برای تأیید تراکنش ها به عنوان یک روش اجماع اثبات کار شناخته می شود. هر بلوک دارای یک کد 64 رقمی منحصر به فرد است که آن را شناسایی می کند. ماینرها قدرت کامپیوتر خود را برای یافتن آن کد متعهد می‌کنند و ثابت می‌کنند که این کد منحصربه‌فرد است. قدرت رایانه آنها “اثبات” این کار است و ماینرها برای تلاش های خود در ETH پاداش می گیرند.

اتریوم در کل ، مانند بیت کوین است

معاملات کاملاً عمومی است. ماینرها بلوک های کامل شده را برای بقیه شبکه پخش می کنند، تغییر را تأیید می کنند و بلوک ها را به کپی همه افراد از دفتر اضافه می کنند. بلوک های تایید شده را نمی توان دستکاری کرد و به عنوان یک تاریخچه کامل از تمام تراکنش های شبکه عمل می کند.

اما اگر ماینرها برای کار خود دستمزد دریافت می کنند، آن ETH از کجا می آید؟ هر تراکنش با کارمزدی به نام “گاز” همراه است که توسط کاربر شروع کننده تراکنش پرداخت می شود. این کارمزد به استخراج‌کننده‌ای پرداخت می‌شود که تراکنش را تأیید می‌کند و انگیزه استخراج آینده و تضمین امنیت شبکه را فراهم می‌کند. گاز اساساً به عنوان یک محدودیت عمل می کند و تعداد اقداماتی را که کاربر می تواند در هر تراکنش انجام دهد محدود می کند. همچنین برای جلوگیری از هرزنامه شبکه وجود دارد.

میزان عرضه توکن ETH

از آنجایی که ETH بیشتر یک توکن کاربردی است تا یک نشانه ارزش، عرضه آن بی نهایت است. اتر به طور مداوم به شکل جوایز استخراج‌کننده وارد گردش می‌شود و پس از انتقال شبکه به PoS، با پاداش‌های شرط‌بندی نیز وارد می‌شود. در تئوری، اتر همیشه مورد تقاضا خواهد بود، به این معنی که تورم هرگز نباید ارزش دارایی را بیش از استفاده کاهش دهد.

متأسفانه برای بسیاری، هزینه های گاز اتریوم بر اساس فعالیت شبکه می تواند بسیار بالا باشد. این به این دلیل است که یک بلوک فقط می‌تواند گاز زیادی را در خود جای دهد که بر اساس نوع و مقدار تراکنش متفاوت است. در نتیجه، ماینرها تراکنش هایی را با بالاترین کارمزد گاز انتخاب می کنند، به این معنی که کاربران ابتدا برای اعتبارسنجی تراکنش ها رقابت می کنند. این رقابت هزینه ها را بالاتر و بالاتر می برد و در زمان های شلوغ شبکه را شلوغ می کند. ازدحام شبکه یک مشکل مهم است، اگرچه در اتریوم 2.0 به آن پرداخته می شود – یک بازسازی کامل که به عنوان یک بخش جداگانه مورد بحث قرار خواهد گرفت.

تعامل با اتریوم به ارز دیجیتال نیاز دارد که در یک کیف پول ذخیره می شود. این کیف پول به DApps متصل می شود و به عنوان گذرنامه ای برای اکوسیستم اتریوم عمل می کند. از آنجا، هر کسی می‌تواند اقلامی را خریداری کند، بازی کند، پول قرض دهد و انواع فعالیت‌ها را درست مانند اینترنت سنتی انجام دهد. فقط، وب سنتی برای کاربران رایگان است، زیرا آنها اطلاعات شخصی را در اختیار کاربران قرار می دهند. نهادهای متمرکزی که وب‌سایت‌ها را اجرا می‌کنند، سپس آن داده‌ها را برای کسب درآمد می‌فروشند.

کریپتوکارنسی در اینجا جای داده را می گیرد، به این معنی که کاربران می توانند به صورت ناشناس مرور و تعامل داشته باشند. این همچنین به این معنی است که استفاده از DApp بدون تبعیض است. به عنوان مثال، هیچ برنامه وام دهی یا بانکی نمی تواند کسی را بر اساس نژاد یا وضعیت مالی رد کند. یک واسطه نمی‌تواند آنچه را که «تراکنش مشکوک» می‌داند، مسدود کند. کاربران کنترل می کنند که چه کاری انجام می دهند و چگونه آن را انجام می دهند، به همین دلیل است که بسیاری اتریوم را وب 3.0 می دانند – آینده تعامل وب.

اتریوم در مقابل بیت کوین

در حالی که بیت کوین رایج ترین ارز دیجیتال است، جامعه اتریوم آرزوی توسعه پروژه را دارد. اولی به معنای پول دیجیتال است و به خوبی به این هدف عمل می کند. اما بیت کوین محدودیت هایی دارد. این یک شبکه PoW است که در حال گسترش است و برخی را به این فکر می‌کند که بیشتر ذخیره‌ای از ارزش است، شبیه طلا. بیت کوین همچنین دارای سقف 21 میلیون سکه است که بیشتر به این استدلال کمک می کند.

از سوی دیگر، اتریوم قصد دارد از زیرساخت اینترنت فعلی ما پیشی بگیرد. این شرکت قصد دارد بسیاری از فرآیندهایی را که هنوز به واسطه نیاز دارند، مانند استفاده از فروشگاه اپلیکیشن یا کار با مدیران صندوق، خودکار کند. ETH بیشتر به عنوان راهی برای تعامل با شبکه استفاده می شود تا راهی برای انتقال پول، اگرچه می تواند این کار را نیز انجام دهد.

توسعه دهندگان می توانند بر اساس اتریوم، یک توکن منحصر به فرد و سازگار با اتر برای هر DApp ایجاد کنند که توکن ERC-20 نامیده می شود. در حالی که این فرآیند کامل نیست، این بدان معناست که همه توکن‌های مبتنی بر اتریوم از نظر فنی با هم قابل اجرا هستند. شبکه بیت کوین فقط برای بیت کوین است.

کاربرد های اتریوم

تامین مالی غیرمتمرکز مسلما بزرگترین دستاورد شبکه اتریوم بوده است. برنامه های کاربردی که می توانند چندین عملکرد را در اکوسیستم انجام دهند در حدود سال های 2019 تا 2020 ظاهر شدند و روز به روز بر محبوبیت آنها افزوده می شود. هر چه تعداد DApp ها بیشتر باشد، در نتیجه از شبکه اتریوم بیشتر استفاده می شود. صحنه DeFi اتریوم بزرگترین صحنه موجود است، با DApp های موفق که در طول سال ها آگاهی بیشتری را به پلتفرم آورده اند.

برای مثال، هنرمندان با آوردن آثار خود به زنجیره بلوکی از طریق توکن‌های غیرقابل تعویض یا NFT، میلیون‌ها دلار درآمد کسب می‌کنند. ممکن است تعجب کنیم که چرا هنر دیجیتال بخریم در حالی که می توانیم فقط از آن عکس بگیریم؟ گردآورندگان مالکیت می خواهند، به همین دلیل است. NFT ها همچنین دارای سند مالکیت هستند و به عنوان شکل ایمن ذخیره سازی عمل می کنند. این اساساً یک ابزار همه کاره برای کلکسیونرها است، بنابراین دیدن جذابیت آن کار سختی نیست.

این همان دلیلی است که می‌خواهیم «مونالیزا» اصلی را بیش از یک کپی بخواهیم، ​​حتی اگر یک نسخه از نسخه اول قابل تشخیص نباشد. NFT ها همچنین نشان دهنده اقلام و لوازم جانبی قابل استفاده در بازی های آنلاین هستند. بازیکنان می‌توانند خانه‌ها و شخصیت‌های خود را با دارایی‌های منحصربه‌فرد هنرمندان تزئین کنند و یک جریان درآمدی دیگر برای خلاقان فراهم کنند. توسعه‌دهندگان برنامه‌های رسانه‌های اجتماعی غیرقابل سانسوری ساخته‌اند که به کاربران این امکان را می‌دهند تا برای محتوا به یکدیگر کمک کنند. بازی‌ها به کاربران اجازه می‌دهند روی دارایی‌ها سرمایه‌گذاری کنند، بازی کنند تا آن‌ها را رشد دهند و سپس برای کسب سود بفروشند و ارزش واقعی را استخراج کنند.

از زمان بازی آنها پلتفرم‌های پیش‌بینی وجود دارند که به پیش‌بینی‌های صحیح پاداش می‌دهند و پلتفرم‌های مستقلی که کاهش زیادی از هر پرداخت دریافت نمی‌کنند. همه اینها به‌طور مستقل از طریق بلاک چین و قراردادهای هوشمند مدیریت می‌شود، با DeFi که کاربران را بیش از هر زمان دیگری کنترل وجوه خود را کنترل می‌کند.

مزایای اتریوم

به غیر از تمرکززدایی و ناشناس بودن، اتریوم مزایای دیگری نیز دارد، مانند عدم سانسور. برای مثال، اگر شخصی چیزی توهین‌آمیز را توییت کند، توییتر می‌تواند آن را حذف کرده و آن کاربر را مجازات کند. با این حال، در یک پلتفرم رسانه اجتماعی مبتنی بر اتریوم، تنها در صورتی ممکن است که جامعه به انجام آن رای دهد. به این ترتیب، کاربران با دیدگاه‌های مختلف می‌توانند هر طور که مناسب می‌دانند بحث کنند و مردم می‌توانند تصمیم بگیرند که چه چیزی باید گفته شود و چه چیزی نباید گفته شود.

بیشتر بخوانید: روش های تبدیل اتریوم به دلار

الزامات جامعه همچنین مانع از تصاحب بازیگران بد می شود. شخصی با نیت بد باید 51٪ از شبکه را کنترل کند تا تغییری ایجاد کند، که در بیشتر موارد تقریبا غیرممکن است. این بسیار ایمن تر از یک سرور ساده است که می توان به آن نفوذ کرد.

سپس قراردادهای هوشمند وجود دارد که بسیاری از گام های برداشته شده توسط مقامات مرکزی در وب سنتی را خودکار می کند. برای مثال، یک فریلنسر در Upwork باید از این پلتفرم برای یافتن مشتریان و تنظیم قراردادهای پرداخت استفاده کند. مدل کسب‌وکار Upwork درصدی از هر قرارداد را برای پرداخت به کارکنان، هزینه‌های سرور و غیره در نظر می‌گیرد. در وب 3.0، مشتری می‌تواند به سادگی یک قرارداد هوشمند بنویسد که بیان می‌کند: «اگر کار در زمان X تحویل داده شود، وجوه آزاد می‌شود. ” قوانین به صورت سخت در قرارداد گنجانده شده است و هیچ یک از طرفین پس از نوشتن نمی توانند آن را دستکاری کنند.

همچنین به دست آوردن اتر از همیشه آسانتر شده است. شرکت‌هایی مانند PayPal و شرکت تابعه آن Venmo از خرید رمزارز با ارز فیات درست در داخل برنامه پشتیبانی می‌کنند. با در نظر گرفتن میلیون ها مشتری در هر پلتفرم، آنها به زودی درگیر خواهند شد.

معایب اتریوم

در حالی که اتریوم به نظر یک پلتفرم عالی است، چند مشکل کلیدی دارد که باید برطرف شوند. اولین مورد مقیاس پذیری است. بوترین اتریوم را به شکلی که اکنون وب است، با میلیون‌ها کاربر در حال تعامل در یک زمان تصور کرد. با این حال، با توجه به الگوریتم اجماع PoW، چنین تعاملی توسط زمان اعتبارسنجی بلوک و هزینه‌های گاز محدود می‌شود. علاوه بر این، تمرکززدایی یک مانع است. یک نهاد مرکزی، مانند ویزا، همه چیز را مدیریت می کند و فرآیند تراکنش را کامل کرده است.

دوم، دسترسی وجود دارد. در زمان نگارش، توسعه اتریوم گران است و تعامل با آن برای کاربرانی که با فناوری آن آشنا نیستند، چالش برانگیز است. برخی از پلتفرم ها به کیف پول های خاصی نیاز دارند، به این معنی که فرد باید ETH را از کیف پول فعلی خود به کیف پول مورد نیاز منتقل کند. این یک گام غیر ضروری برای کاربرانی است که در اکوسیستم مالی کنونی ما ریشه دوانده اند و به هیچ وجه برای مبتدیان دوست نیستند. مطمئناً، PayPal در حال اضافه کردن پشتیبانی از رمزنگاری است، اما کاربران نمی‌توانند کار زیادی به جز نگه داشتن آن در آنجا انجام دهند. این پلتفرم باید با DeFi و DApps ادغام شود تا دسترسی را به روشی معنادار افزایش دهد.

بیشتر بخوانید: پیش بینی قیمت اتریوم تا 10 سال آینده

این پلتفرم دارای اسنادی است که به خوبی در این مورد نوشته شده است – راه کلیدی دیگری برای جذب کاربران بیشتر. اما عمل استفاده از اتریوم نیاز به ساده‌سازی دارد. یادگیری در مورد بلاک چین با استفاده از آن بسیار متفاوت است.

اتریوم 2.0 (Eth2) چیست؟

اتریوم به آرامی به نسخه 2.0 خود ارتقا می یابد، که انتظار می رود الگوریتم اجماع اثبات سهام را به همراه داشته باشد. شبکه سنتی اتریوم که از سال 2020 تا 2022 برنامه ریزی شده است، در حال ادغام با Beacon Chain – اولین ویژگی جدید اتریوم 2.0 است. Beacon Chain در نگاه اول تغییر چندانی نمی کند، اما تغییرات اساسی لازم برای ارتقاء آینده، مانند زنجیره های خرد شده را اضافه می کند. موضوع مقیاس پذیری که قبلاً مورد بحث قرار گرفت را به خاطر دارید؟ زنجیره های خرد شده و فرآیند خرد کردن بخش بزرگی از حل مشکلات پوسته پوسته شدن هستند.

شاردینگ عمل پخش تراکنش ها در چندین شبکه بلاک چین کوچکتر است. این شبکه‌های کوچک‌تر را می‌توان توسط کاربرانی با سخت‌افزار ضعیف‌تر اجرا کرد، زیرا آن‌ها فقط به جای کل شبکه، به ذخیره اطلاعات از قسمت مذکور نیاز دارند. اساسا، اشتراک گذاری اعتبار اتریوم را در دسترس تر می کند و به رفع تراکم شبکه اصلی کمک می کند.

اتریوم 2.0 بسیاری از علاقه مندان به ارزهای دیجیتال را افزایش می دهد. سلبریتی ها از NFT ها استفاده می کنند و افزایش آگاهی عمومی از بلاک چین در حال رشد است. با این حال، تمام این فعالیت ها منجر به کارمزد تراکنش های بالا و زمان اعتبار سنجی کندتر شده است، که نمونه ای از نیاز به اتریوم 2.0 است. این می تواند مشکل ایجاد کند، زیرا کارمزدها ممکن است در برخی مواقع بیش از نیمی از مبالغ تراکنش را هزینه کنند. خوشبختانه، توسعه دهندگان DApp سخت در تلاش هستند تا آن را برای پذیرش جریان اصلی در حال انتظار بیشتر در دسترس قرار دهند.

بخشی از این راه حل در اجماع اثبات سهام، یکی از ویژگی های اصلی اتریوم 2.0 است. به جای استخراج که انرژی بر است، اتریوم 2.0 حرکت به سمت الگوریتم اجماع PoS را نشان می دهد. اثبات سهام، ماینرها را با اعتباردهنده ها جایگزین می کند: کاربرانی که بلاک چین اتریوم را ذخیره می کنند، تراکنش ها را تایید می کنند و موارد دیگر. آنها هستند

شکل دیگری از گره ها

برای تبدیل شدن به یک اعتبارسنجی کامل، باید حداقل 32 ETH، حداقل در دوره اولیه اتریوم 2.0، به اشتراک گذاشته شود. با گذاشتن رایانه متصل به شبکه، اعتبار سنجی ها به عنوان پاداشی برای تلاش های خود، ETH دریافت می کنند. ایده این است که کسانی که ETH خود را به اشتراک می گذارند بهترین اهداف شبکه را در ذهن دارند و هر کاری که می توانند برای اطمینان از موفقیت آن انجام می دهند. بعلاوه اگر اعتباردهنده شرکت نکند یا چیزی مخرب را امتحان کند، می تواند ETH گفته شده را از دست بدهد.

استدلال برای اثبات سهام این است که این یک شکل سریعتر و در دسترس تر از اجماع بلاک چین است. مانند ماینینگ به سخت افزار خاصی نیاز ندارد، به این معنی که هر کسی که بودجه و دستگاهی داشته باشد می تواند شرکت کند. در تئوری، این دسترسی باید شبکه را رشد دهد. هر چه اعتبار سنجی ها بیشتر باشد، بلاک های بیشتری تایید می شوند. اعتباردهنده های اضافی همچنین اتریوم را بیش از پیش غیرمتمرکز می کنند و با گسترش نقش امنیت را افزایش می دهند.

آیا اتریوم سرمایه گذاری خوبی است؟

اتریوم در چند سال گذشته به طور قابل توجهی افزایش یافته است، بنابراین کسانی که سال‌ها پیش خرید و نگهداری کردند، عملکرد خوبی داشتند. اما به جای نگاه کردن به تغییرات قیمت دیروز و ترس از دست دادن، مهم است که بدانید در چه چیزی سرمایه‌گذاری می‌کنید. و بر این اساس، کسانی که اتریوم می‌خرند، یک ارز دیجیتال خریداری می‌کنند که توسط هیچ دارایی یا جریان نقدی پشتیبانی نمی‌شود. .

این ممکن است بی اهمیت به نظر برسد، اما تفاوت اصلی بین سهام و ارز دیجیتال است. سهام یک مالکیت کسری در یک تجارت است، بنابراین عملکرد آن در طول زمان به دلیل موفقیت مداوم آن تجارت است. اگر کسب و کار سود خود را افزایش دهد، احتمالاً سهام آن در طول زمان این رشد را دنبال خواهد کرد. سهامداران در دارایی ها و جریان نقدی آن کسب و کار سهام مالکیت قانونی دارند.

بیشتر بخوانید: روش های تبدیل اتریوم به پول ایران

در مقابل، اتریوم – و سایر ارزهای رمزپایه محبوب – اصلاً هیچ پشتیبانی ندارند. تنها چیزی که باعث بالا رفتن قیمت می شود، خوش بینی سایر سرمایه گذاران است، که همه آنها فکر می کنند می توانند رمز ارز را بعداً با پول بیشتری به شخص دیگری بفروشند – آنچه که “نظریه احمق بزرگتر” سرمایه گذاری نامیده می شود. حدس و گمان تنها چیزی است که اتریوم و سایر ارزهای دیجیتال را بالاتر می برد. به همین دلیل، در میان دیگران، وارن بافت، افسانه سرمایه‌گذاری، به ارز دیجیتال دست نمی‌زند و حتی آن را «مربع سم موش» نامیده است. رویکرد بافت نشانه خوبی در مورد ارزش پایدار موجود در ارزهای دیجیتال است.

آیا باید اتریوم را بخرید یا استخراج کنید؟

اگر به دنبال حدس و گمان در مورد اتریوم هستید، خرید و معامله ارز دیجیتال در یک پلت فرم معاملاتی محبوب مانند Robinhood یا Binance.US بسیار ساده است. شما می توانید 24 ساعت شبانه روز به بازار دسترسی داشته باشید و نقدینگی خوبی خواهید داشت، به این معنی که می توانید بدون تغییر قیمت زیاد معامله کنید. محاسبه سود نیز ساده است: زمانی سود می برید که سکه ها را بیشتر از آنچه پرداخت کرده اید بفروشید.

اگر به استخراج اتریوم فکر می کنید، باید مانند یک صاحب کسب و کار فکر کنید. شما باید مقدار قابل توجهی پول را در ریگ های ماینینگ سرمایه گذاری کنید تا بتوانید ارز دیجیتال را تولید کنید و سپس باید در حین استخراج آن برق گران قیمتی را خرج کنید. باید اعداد را اجرا کنید تا ببینید آیا انجام سرمایه‌گذاری اولیه و ادامه عملیات شما منطقی است یا خیر. یعنی شما می خواهید سکه هایی به دست آورید که ارزش آنها بیشتر از آن چیزی است که برای استخراج آنها پرداخت کرده اید. با تغییر سیستم اعتبارسنجی اتریوم، ماینرهای بالقوه باید مطمئن شوند که سود هنوز وجود دارد.

در نهایت، خرید اتریوم آسان تر از استخراج آن است و به تلاش کمتری نیاز دارد. ممکن است در استخراج ارزهای دیجیتال پتانسیل سود وجود داشته باشد، اما باید ببینید آیا این اعداد کار می کنند یا خیر.

جمع بندی

دلالان می توانند مستقیماً روی ارزهای رمزپایه مانند اتریوم سرمایه گذاری کنند، اما همچنین می توانند در شرکت هایی سرمایه گذاری کنند که ممکن است از حرکت به سمت ارزهای دیجیتال سود ببرند. چه در حال تجارت اتریوم، بیت‌کوین یا هر شرکت ارز دیجیتالی باشید، درک ریسک‌ها، از جمله از دست دادن احتمالی کل سرمایه‌گذاری‌تان، حیاتی است. سرمایه گذاران باید با توجه به نوسانات و خطرات فراوان ارز دیجیتال، رویکرد سنجیده ای را در مورد ارز دیجیتال اتخاذ کنند. کسانی که به دنبال چشیدن طعم این عمل هستند، نباید بیش از حد توان خود برای از دست دادن سرمایه گذاری کنند.